Over tien jaar wordt ruim vier keer zoveel zee voor windparken gebruikt, dan nu het geval is. In de daarop volgende twintig jaar wordt dat nog eens ruim drie keer zo veel. In totaal is het geplande gebruik Noordzeebreed in 2050 vijftien keer(!) de oppervlakte van nu. Vanuit de EU wordt hier vanuit twee perspectieven naar naar gekeken, enerzijds de energievoorziening en anderzijds de ruimtelijke ordening.
Dit najaar komt er een EU strategie voor wind op zee, die bepalend zal zijn voor beleidskeuzes en weinig op lijkt te hebben met voedselvoorziening, ondanks de publicatie van de Farm to Fork strategie eerder dit jaar. De Europese Commissie organiseerde vanuit de directoraten DG Energie, DG Milieu en DG Visserij een webinar, waar meer dan 300 mensen aan deelnamen.
Effect op visserij
EAPO, de koepel van Europese PO’s, gaf een presentatie over het visserijbelang. Daarbij werd het principe benadrukt dat de visserij volgend is op natuurlijke schommelingen vanwege wind, seizoen en getij.
Gewezen werd op het belang van de EU vissersvloot voor familiebedrijven en kustgemeenschappen. Windenergie wordt gezien als noodzakelijke energiebron, maar energie kan je niet eten, de visserij levert daarentegen een belangrijke bijdrage aan duurzame voedselvoorziening.
Met klem werd aandacht gevraagd voor de grote en onbekende risico’s en de vele ecologische onbekenden bij de uitrol van wind op zee en de noodzaak voor een plan om visserij te compenseren voor grote ecologische verslechteringen die mogelijk het gevolg van de uitrol zijn.
Collateral damage
Hoewel we er in Nederland als sector in gesprek met ander partijen proberen uit te komen als het gaat om ruimtelijke ordening, is die werkwijze in Europa niet vanzelfsprekend.
Zij die baat hebben bij wind op zee, spraken vooral over het verdienmodel en offshore wind als vliegwiel voor de energietransitie, mede gekoppeld aan de potentie van waterstof.
De aanwezige NGO's laten geen traan om de verslechterde kansen voor visserij en willen vooral wind en natuur niet combineren. Visserij moet, als steeds kleinere sector, steeds harder schreeuwen om gezien te worden als volwaardige gebruiker en niet als 'collateral damage'.
Waar VisNed landelijk actief is, moeten de Europese visserijorganisaties in de EU nog een tandje bijzetten in het wind op zee debat. Dit moet toch vooral in gesprekken in Brussel en in de lidstaten gebeuren, want een webinar beperkt de inspraakmogelijkheden.