Het proces om tot een Noordzee-akkoord over Natuur, Visserij en Wind op Zee te komen loopt waarbij elke woensdag een intensieve vergaderdag is voor betrokkenen. De opmaat is geweest, het proces ligt op koers. In de komende drie maanden worden de problemen op scherp gezet en moeten ook harde noten gekraakt worden onder meer over een transitiefonds, maar visserij en natuur krijgen volwaardig de aandacht en de plek die ze verdienen.
Er is inmiddels concreter gesproken over een transitiefonds, de contouren zijn geschetst voor wat daar wel en wat daar niet onder zal vallen. Voor visserij gaat het er om dat er een vloot komt die qua aard en omvang past bij de nieuwe situatie en dat daarin wordt gefaciliteerd, daar het een gevolg is van een maatschappelijke wens de zee vol te bouwen met windparken.
In het proces zijn bestuurlijke sessies waar van iedere organisatie één vertegenwoordiger aan tafel mag deelnemen, maar er zijn ook heel belangrijke zgn. ‘verdiepingssessies’ ter voorbereiding hierop. Het VisNed team zal voor die sessies met enige regelmaat een beroep doen op de kennis en ervaring vanuit de PO‘s.
Zandwinning
Ons land wil vanzelfsprekend droge voeten houden. Daarom wordt de kust gesuppleerd met miljoenen kubieke meters op zee gewonnen zand; zwaar zand. Na zo’n suppletie heeft de bodem 5 jaar nodig om te herstellen en dan komt de volgende suppletie. Het belang van kustverdediging kunnen we niet ontkennen in een land onder NAP, maar die suppleties gebeuren wel in de Noordzeekustzone: Een Natura2000 zandbank waar de tongvangsten de afgelopen jaren gedecimeerd zijn en waar garnalenvissers de bodem niet mogen beroeren. Een zandbank die continu opgehoogd wordt, met een zandbodem die zich continu herstelt van de suppleties, voorzien van een NB-wetvergunning. Hoezo ‘geen significante invloed”? Een presentatie van Rijkswaterstaat die verhelderend was, maar wel veel vragen opriep.
Inrichting van Windparken
De technische ontwikkeling van Windparken leidt tot schaalvergroting, met grotere turbines en heel veel grotere rotors. Dat betekent dat die steeds grotere turbines steeds verder uit elkaar komen te staan. Dat zou in theorie mogelijkheden moeten geven om tussen de palen door te varen en te vissen. In de praktijk is dat nog niet gebleken, de terughoudendheid is groot en de kosten zijn ook hoog terwijl de opbrengsten twijfelachtig zijn. Kortom, er is een lastig onderwerp aangesneden waar nog veel overleg over moet volgen. Ook (en juist) met ervaringsdeskundigen: vissers dus.
Defensie
Vanuit Defensie kwam voorlichting over oefengebieden voor helikopters en straaljagers. Men legde uit waarom het heel ingewikkeld is om deze gebieden te verschuiven, maar voor ontwikkeling van windparken in gebieden waar de visser er het minste last van heeft is dat verschuiven wel van belang. Vasthouden aan ‘het kan niet’ (door wie dan ook) leidt niet tot oplossingen voor complexe situaties. Ingewikkelde kaarten werden gedeeld, want wat op zeeniveau begrijpelijk is, is dat op 1000 meter en op 10 kilometer hoogte niet meer. Het belang van de Windsector en de Visserij is zo groot dat die uitleg moet leiden tot wederzijds begrip op zoek naar een goede oplossing, maar iedereen zal moeten schikken, niet alleen de visserij.