We vroegen ons af wat het Verenigd Koninkrijk (VK) zou doen met alle lopende Natura-2000 procedures, na vertrek uit de EU. Die vraag lijkt deze week beantwoord: ze sluiten alle natuurgebieden waar alleen buitenlandse vaartuigen actief zijn voor visserij. Er is een formele consultatie waar iedereen op kan inspreken, maar de plannen zijn ronduit extreem en gaan voorbij aan de economische belangen van families die al generaties lang in de betreffende gebieden komen.
De afgelopen tien jaar is in EU verband gesproken over de plannen voor de Doggersbank. Toen werd van VK kant aangedrongen op een beperking van sluiting tot 30% van het gebied. Ook al omdat het grootste deel van de Doggerbank een robuuste zandbank is in een hoog dynamisch gebied ligt, waardoor de visserijimpact minimaal wordt geacht.
Binnen enkele weken na Brexit is dat allemaal anders volgens de Britten, en zou er sprake zijn van een gevoelig gebied. Er volgt een opsomming van een ongelofelijke brei aan ongefundeerde onzin, met als resultaat een hek om de Doggersbank. De lopende vergunning voor vier enorme windparken in dit plotseling ecologisch uniek verklaarde gebied worden niet ingetrokken.
Symboolpolitiek
Dit zou het begin kunnen zijn van het doorslaan van symboolpolitiek, die de Brexit toch al domineert, naar het donkergroen kleuren van de Britse ambities. Britse NGO’s en steenrijke weldoeners vinden dat alle N2000 gebieden volledig gesloten moeten worden. Daar is in het VK breed draagvlak voor in het parlement, zowel bij de Conservatieven als bij Labour.
In het maatschappelijke debat zijn er activisten van naam en faam die hun groene boodschap uitdragen; dezelfde personen die de ongefundeerde campagne tegen puls op basis van onjuiste beeldvorming hebben gevoerd.
Dat de nu voorgestelde gesloten gebieden weinig door Britten en vooral door Nederlanders en Denen worden bevist kan geen toeval zijn. Het zijn rijke schol gebieden waar met de Deense Snørrevaad, Flyshoot en lichte boomkor op gevist wordt.
Het is echter ook het gebied waar onze Deense collega’s 80% van hun zandspiering vangen. Tegelijkertijd wordt de aanval geopend op pelagische trawlers die vissen met tuigen die de bodem niet eens raken.
Internationale strijd
We pakken dit probleem in EAPO en Europêche verband op en gaan samen met onze Deense collega’s het overleg met onze Britse collega’s van de NFFO weer opstarten. Met hen hebben we immers tien jaar samen opgetrokken. Zoals we voor Brexit zeiden: ook na het vertrek van het VK uit de EU hebben we een gezamenlijke zorgplicht voor goed visserijbeheer.
Of deze samenwerking effect sorteert is afhankelijk van de Britse regering, die de afgelopen jaren weinig blijk heeft gegeven van verstandig handelen en met name wil scoren, ook ten koste van hun eigen vissers.