De plannen van de Europese Commissie onder leiding van mw. Von der Leyen komen steeds naar buiten. Er wordt als speerpunten onder andere gesproken over het sluiten van 30% van de EU wateren voor bodemvisserij en over het afschaffen van de belastingvrijstelling voor brandstof voor luchtvaart en scheepvaart.
Ook het Europees Parlement heeft moties in deze richting aangenomen. De lidstaten moeten nog reageren, maar vooral uit West Europa wordt steun voor de plannen gehoord. Eind januari deden 100 NGO’s hun duit in het groene zakje met een Blue Manifesto, zie https://seas-at-risk.org/24-publications/1020-blue-manifesto-the-roadmap-to-a-healthy-ocean-in-2030.html.
De ambities van al deze Europese NGO’s zijn voor de visserij extreem bedreigend. We noemen er een paar: accijns op brandstof, volledige omschakeling naar low impact visserijen, sleepnet-vrije zones langs de kusten, eliminatie van bijvangsten, financiele middelen uit visserijfondsen alleen nog maar voor natuur, emissievrije visserij. Alsof je kinderen een verlanglijst voor de snoepwinkel hebt laten opschrijven.
Het zijn wel diezelfde NGO’s waarmee we ingestemd hebben met een onderhandelaarsresultaat van het Noordzee Akkoord en dat wringt. Wat is hun handtekening onder het Noordzeeakkoord straks eigenlijk waard als tegelijkertijd dit soort tomeloze ambities worden neergelegd en (erger nog) daarover concrete acties worden voorgesteld? In het recente Noordzeeoverleg is daarover gesproken. De reactie van de visserij was er een van enorme boosheid en teleurstelling. Hoe kun je in vertrouwen een proces in gaan als er tegelijkertijd zulke extreme lobbyteksten in Brussel rond gaan?
De NGO’s reageerden daarop door aan te geven dat het Manifesto- traject geleid wordt door hun Europese koepels en dat de (heel ongelukkige) timing van dit lobbymanifest naar de EU gericht was op de Europese Green Deal. Tegelijk herhaalden ze dat zij graag met de visserij willen gaan bouwen aan het vertrouwen.
Om dat vertrouwen te versterken bevestigden zij dat zij het akkoord loyaal verdedigen. Natuurlijk voor de zaken die zij als “het zoet” zien, maar dus ook zaken die zij eigenlijk anders hadden willen zien, voor hen “het zuur”. Een van de grote toegevoegde waardes van het akkoord is dat volgens de NGO’s met het akkoord samen zekerheid en perspectief gecreëerd wordt. Perspectief voor natuur én perspectief voor een duurzame visserij. En dat we met elkaar, op het hoogste niveau, met de andere sectoren en het Rijk aan tafel zitten. Voor overleg dat “op consensus gericht zal zijn”. Zo hebben we gezamenlijk veel invloed, veel meer dan wanneer NGO’s en visserij (doorgaan met) elkaar bevechten, aldus de NGO's. Maar nogmaals: hoe dit nationale voornemen vervolgens in Europa kennelijk anders ingevuld wordt wringt nadrukkelijk.
Afgesproken is om de komende weken specifiek hierover met elkaar verder te praten, de NGO's hebben toegezegd ook schriftelijk hierover te zullen communiceren naar de visserij.