In het Amsterdamse debatcentrum “Pakhuis De Zwijger” worden met enige regelmaat gesprekken over voeding georganiseerd, onder de overkoepelende titel “De Hongerige Stad”. Vorige week ging het over de invloed van opwarmend zeewater op de Noordzeevisserij. Het werd een informatieve bijeenkomst (verslag in Visserijnieuws LINK) waarin standpunten van heel verschillende kanten belicht werden.
De Noordzee is, na de Oostzee, de zee waarvan de temperatuur het snelste stijgt. De energietransitie moet klimaatverandering tegengaan, en op de Noordzee zijn daarom grote gebieden aangewezen voor windmolenparken. Gebieden waar straks niet meer gevist kan worden. Klimaatverandering heeft door al die directe en indirecte gevolgen een inorme impact op de zee en de visserij. Uit de sector waren Job Schot (EMK) en Barbara Holierhoek (Vissersverenigingen Hulp in Nood en Ons Belang) uitgenodigd als sprekers.
De wetenschap aan het woord
Katja Philippart gebruikte de afkorting GTST om haar punten goed te kunnen vasthouden:
- Geografie: Subtropische soorten de Noordzee in en traditionele soorten als de kabeljauw verdwijnen naar het noorden.
- Timing: Plankton ontwikkelt in een jaarlijkse cyclus onder invloed van daglengte en vissen paaien onder invloed van de watertemperatuur. Als vissen paaien, is tegenwoordig nog niet voldoende voedsel aanwezig voor larven, die dus verhongeren.
- Selectie: In warmer water lost minder zuurstof op, terwijl vissen wel meer nodig hebben. Grote exemplaren binnen een soort zijn dan in het nadeel.
- Teleconnectie: ten gevolge van klimaatverandering kan ergens de toestand van het ecosysteem substantieel wijzigen met gevolgen veel verderop. Een trekvogel verhongert in Afrika omdat het vogeltje in Siberië als kuiken te weinig insecten kon vinden. Zij verwacht dat binnen afzienbare tijd vergelijkbare voorbeelden aan te halen zijn van vissen met een geografisch complexe levenscyclus, zoals de paling.
Op al die op handen zijnde veranderingen moeten vissers en visserijbeheerders zich voorbereiden.
Conclusie: Visserij blijft
De avond eindigde concluderend met de erkenning dat sprake is van enorme veranderingen onder het oppervlak van de Noordzee als gevolg van de opwarming van het zeewater. De aanleg van windmolenparken is een indirect gevolg van klimaatverandering en zal ook enorme invloed hebben op visserij en het ecosysteem. Daarom is veel meer onderzoek vereist naar impact van klimaatverandering en de windparken op het systeem.
In Het Urkerland van gisteren schreef Jan de Boer, schipper van de UK 33 in een column zijn ervaringen over deze bijeenkomst. De column is hier te lezen.