Zoals het nu lijkt, treedt op 13 juli de nieuwe verordening Technische Maatregelen in werking. Vanaf dat moment kunnen lidstaten besluiten om hun 12 mijls zone te sluiten voor pulsvisserij. Dat lijkt voor sommige vissers uit die landen reden om nadrukkelijk op te roepen tot onmiddellijke sluiting, onder meer in Frankrijk, maar ook in België. Ook in het Verenigd Koninkrijk (V.K.) klinkt een luidruchtige, maar overbodige, oproep om de 12-mijls zone te sluiten, want die is voor vissen op platvis en rondvis al sinds 1965 gesloten.
Vanuit sportvisserij en kleine kustvisserij is er grote druk opgebouwd in de richting van de overheden en opportunistische politici in verkiezingstijd wakkeren het vuurtje aan en spinnen er garen bij. De negativiteit met betrekking tot Nederlandse vissers (en pulsvisserij in het bijzonder) is aanzienlijk en de nood bij kustvissers is hoog. VisNed verwacht niet dat het plaatselijk verbannen van puls soelaas gaat bieden aan deze groep, het is een noodgreep, maar wel één die onze familiebedrijven opnieuw hard treft.
Diepe kloof
Het is de Nederlandse kottersector niet gelukt om de kloof met de naaste collega’s uit de buurlanden te dichten, zelfs niet met de Belgische vissers, waar nota bene geen sprake is van een taalbarrière. De gang van zaken in het pulsdossier en ook het gebrek aan goede communicatie is meteen een oproep tot bezinning. Het is meer dan vervelend dat dit ons zo in de weg zit en dan moeten we ook in de spiegel kijken, want het bereiken van overeenstemming vraagt aan alle gesprekspartners om bereid te zijn compromissen te sluiten. Het is zoals we in Brexit steeds zeggen: ‘we moeten hierna gewoon weer met elkaar verder’.
Afwachten
Nu de kaarten in België zo geschud zijn, is het voor de Rederscentrale moeilijk om opnieuw hierover constructief in overleg te gaan met de Nederlandse sector. Het vraagstuk is explosief politiek geworden en de messen zijn geslepen, dus niemand wil zich nog ergens aan branden. Hoe vervelend ook, we gaan hier niet (meer) met onze buren uit komen in dit stadium.
In dit dossier is de constatering ‘volgende keer beter’ realistisch maar heel wrang, waarbij ook de noodzaak tot zelfreflectie onderdeel is van de boodschap die de Belgen hiermee afgeven.