Er zijn in het Technische Maatregelen-dossier een flink aantal hangijzers, naast puls. Denk aan maaswijdte en vangstssamenstelling. Of het meten van het resultaat van de aanlandplicht. Dat eerste is een insteek op ramkoers met de aanlandplicht en het tweede is een nog niet eerder vertoond stukje regelgeving. Hoe gaat dat aflopen?
De onderhandelingen over de nieuwe Technische Maatregelen-verordening zijn in de eindfase. Begin oktober staan de volgende, wellicht laatste triloog-onderhandelingen gepland. Daarin worden naar VisNed vreest onwerkbare afspraken gemaakt over maaswijdte en vangstsamenstelling. De onderhandelaars lijken het dossier een beetje ‘zat’ te zijn en willen er af. In die haast moeten ze ook een oplossing vinden voor de tegenstellingen over pulsvisserij. Dat onder druk niet altijd de meest afgewogen beslissingen worden genomen is algemeen bekend.
Puls
Om maar met het meest spraakmakende dossier te beginnen: over puls lopen twee discussies door elkaar. De klacht over de gretige gulzigheid waarmee Nederland 84 ontheffingen heeft verleend en de vraag hoe het nu moet richting toekomst. Die twee kwesties worden gekoppeld en verhaspeld en dat verstoort de discussie. Waar het echt om zou moeten gaan is: Wat wil de EU met pulsvisserij in de toekomst?
Komt er straks een pulsverbod waardoor alle innovatie overboord wordt gezet en alle milieuwinst en positieve effecten, bijvoorbeeld bij de beroering van de zeebodem teniet worden gedaan omdat Nederland ‘ondeugend’ is geweest en daarvoor gestraft moet worden? Dat is geen rationele benadering, maar helaas misschien wel de realiteit. Net zoals het realiteit is dat er 42 ontheffingen zijn die een einddatum in de loop van 2019 hebben en de bereidheid tot oprekken in Brussel echt nihil is.
Er wordt volop overlegd over puls en gelobbyd. Van alle kanten, ook door tegenstanders, die blijven hameren op een totaalverbod. De uitkomst van die onderhandelingen is ongewis. Maar de onderhandelingen over puls zitten aan het eind van een veel te lang slepend proces van triloog-onderhandelingen over alle Technische maatregelen. Dat is niet altijd de beste plek voor rationele beslissingen over een controversieel punt. Hier kan een hele sector zomaar het slachtoffer worden van niet op feiten gebaseerd politiek handjeklap.
De aanlandplicht: politieke keuzes en consequenties
Maar Puls is niet ons enige zorgpunt. De triloogpartners hebben in 2013 het Gemeenschappelijk Visserijbeleid afgesproken met een onwerkbare aanlandplicht. Maar in de uitwerking naar een nieuwe verordening Technische Maatregelen dreigen ze het wel heel bont te maken. Er worden bepalingen opgenomen die vissers blijft noodzaken tot discarden, terwijl we daar nu juist met z'n allen van af wilden. Met andere woorden: in 2013 A zeggen, maar in 2018 terugdeinzen voor de consequenties.
En dan tegelijkertijd het principe van Maximaal Duurzame oogst (MSY) - dat nog niet eens uitgekristalliseerd is - inwisselen voor een heel nieuw principe dat alleen maar op de tekentafel van heel groene biologen bestaat. Wetende dat MSY bijna gerealiseerd is en dat meer dan 60% van de vissoorten niet aan dit nieuwe nog strengere criterium voldoen of ooit zullen kunnen voldoen.
Is er dan niet genoeg geleerd van het aangaan van verkeerde verplichtingen? Veel vissers lijden nog wekelijks onder de lasten van de aankoop van een financieel derivaat van hun bank, wat ze eigenlijk niet snapten. En Rijkswaterstaat kocht op theoretische manier twee speedboten voor de NVWA die op zee niet functioneerden, om over de Fyra maar te zwijgen. Leren ze het dan nooit?
Het lijkt ouderwets, maar: "Doe geen dingen die je eigenlijk niet snapt" en "gok niet met andermans belangen" zijn verstandige principes. Het nu voorgeschotelde / voorgespiegelde concept en het nu in elkaar gedraaide politieke compromis lijkt misschien een oplossing voor de korte termijn, maar op lange termijn deugt er helemaal niets van! En de beslissers van nu zadelen de uitwerkers van straks op met hun onwerkbare keuzes. Dat zien we nu ook bij de aanlandplicht. VisNed vindt het onverantwoord om toekomstige generaties vissers op te zadelen met de onwerkbare resultaten van politiek gokwerk anno nu.