Verduurzaming kent drie pijlers: ‘economie’, ‘ecologie’ en ‘de mens’. Duurzaamheid gaat over vis en natuur, maar nadrukkelijk ook over vissers, hun families en hun gemeenschappen. VisNed benadrukt dat het in de uitwerking van de Europese Green Deal om alle drie elementen van duurzaamheid moet gaan en dat de maatregelen ambitieus, evenwichtig en uitvoerbaar moeten zijn.
Aan geld voor groen geen gebrek: men spreekt inmiddels over een triljoen euro, dat is duizend miljard. De doelstelling van de EU Green Deal zijn ambitieus en niet concreet. In de huidige maatschappelijke tendens worden vraagtekens geplaatst bij tot nu toe vaste waarden als voedselvoorziening en wat ze nu noemen ‘oude’ economie, een instelling die de maatschappij wel eens duurder kan komen te staan dan voorgespiegeld.
Krachtig tegengeluid vanuit Europêche en EAPO
In het Europees Parlement klinken groene woorden en ontbreekt het niet aan daadkracht, vertaald in moties en resoluties. Dat bleek bij het plenaire debat over de Green Deal, waarin is gestemd over een resolutie om te streven naar 30% beschermd (lees: volledig voor visserij gesloten) gebied per lidstaat en een duurzaamheidsstreven die verder gaat dan het huidige principe van MSY.
Beide resoluties zijn met 400 tegen 200 stemmen aangenomen. Hier bedrijft men groene politiek over de rug van een sector. Vanuit VisNed zetten we ons in de Europese verbanden van Europêche en EAPO in om een krachtig tegengeluid te laten horen.
Hoe verder met de EU Green Deal
De EU Green Deal staat in de context van een serie van Europese acties en VN verdragen die steeds andere en lastiger eisen stellen aan voedselproductie. Wat er in de Nederlandse politiek gebeurt is natuurlijk belangrijk, maar de grote beleidslijnen en de bepalingen die onze visserij direct beïnvloeden worden internationaal bepaald.
Dit plaatst ons als sector voor de vraag wanneer we waar onze inzet plegen. Als Nederlandse visserijsector zijn we duurzaam, onze zee is goed beheerd en we innoveren volop. Deze verduurzaming helpt in het verbeteren van de marktpositie en dus de economische positie van de sector. Visserij kent als voedselproducent een heel lage zgn. ecologische voetafdruk, wat betekent lage impact op het milieu.
Echter, de eisen die gesteld worden moeten wel realistisch zijn en niet ten koste gaan van voedselzekerheid. Uiteindelijk kan je politieke ambities en persoonlijke profilering op het groene vlak niet eten en eten zullen we met een verder groeiende wereldbevolking in steeds grotere hoeveelheden nodig hebben.