Na afloop van de vierde ronde van de Brexit onderhandelingen eind vorige week was EU onderhandelaar Michel Barnier duidelijk: het zicht op overeenstemming ontbreekt en het begrip “No Deal” werd meer dan eens genoemd. De standpunten liggen mijlenver uiteen, de Europese Unie (EU) wil voortzetting van het duurzame gezamenlijke visserijbeheer van de afgelopen decennia. Het Verenigd Koninkrijk (VK) wil het radicaal anders en alles zelf bepalen, ieder jaar opnieuw.
De EU en het VK spraken vorig jaar af om uiterlijk 1 juli een visserijrakkoord te hebben gesloten, maar momenteel hebben we te maken met een patstelling waar we niks mee kunnen. Dat levert onzekerheid op. Het Europese mandaat voor een visserijakkoord is helder en daaraan is geen punt of komma veranderd. Persberichten zorgden recentelijk voor wat verwarring, maar het EU standpunt waarbij toegang tot wateren en markt aan elkaar gekoppeld worden blijft staan.
Brexit regeling
Intussen is het no-deal scenario weer een realistische mogelijkheid, en dus kijken we weer naar de concept stilligregeling gekoppeld aan een no-deal Brexit. We doen daarbij navraag naar budgetten, want er is inmiddels ook de COVID-19 stilligregeling, die vanuit dezelfde pot moest. Samen met onze Europese collega’s pleiten we voor voldoende financiële middelen om de externe risico's van een Brexit te beperken.
Een spannend najaar
Komende week wordt er overlegd met de Britse premier Boris Johnson. Intussen is Brexit een dossier wat op het hoogste niveau wordt behandeld. Als daar geen uitstel komt of knopen worden doorgehakt, dan komen de onderhandelingen onder grote tijdsdruk te staan.
Daarom is er een constant informatiestroom vanuit de European Fisheries Alliance (EUFA) richting de lidstaten, de Europese Commissie en het Europees Parlement. In die Alliantie trekken we met vertegenwoordigers uit 9 visserijlanden eendrachtig op en houden we elkaar wekelijks goed geïnformeerd.