Iedereen wordt geraakt door de COVID-19 maatregelen. Overheidsprocessen lopen echter wel door, waarbij participatie online wordt vormgegeven. Hoewel iedereen zijn best doet, voelt belangenbehartiging via een chatfunctie in een webinar toch als een vorm van 'schijnparticipatie' en VisNed zet dan ook vraagtekens bij de wijze waarop stakeholderprocessen worden afgetikt hoewel echte interactie ontbreekt.
In het belang van eenieders gezondheid houden we ons sinds maart allemaal aan de COVID-19 maatregelen en werken we vanuit huis of op gepaste afstand. Bijna 100% van de bijeenkomsten vindt digitaal plaats. Voor een onderling overleg of vergadering is dat geen probleem, maar ook de beleidsprocessen en deadlines lopen door en dus organiseert het Rijk de inspraakmomenten ook digitaal.
Enerzijds begrijpelijk, want fysiek samenkomen wordt nogsteeds onverstandig geacht, maar het heeft een grote impact (beperking) op de manier waarop inbreng gegeven kan worden en intussen maakt VisNed zich wel zorgen of de wil om 'door te gaan' boven inhoudelijke discussie en bezwaren gaat.
Ter illustratie: o.a. sessies over wind op zee en de single use plastics richtlijn verlopen via webinars, waarin een selecte groep sprekers hun slides digitaal presenteert en deelnemers via een chatfunctie vragen kunnen stellen en opmerkingen kunnen maken. Het maken van een punt in een (soms matig functionerende) chat is natuurlijk iets anders als inhoudelijk spreken over de voor's en tegen's van diverse overheidsplannen.
In dit COVID-19 tijdperk mis je ook de informele contacten tussendoor, in een 'live' vergadering of bijeenkomst spreek je elkaar tijdens de koffie of lunch, waar voor een belangrijk deel de 'echte' interactie plaatsvindt.
Vragen stellen, toelichting geven, contacten uitwisselen - dit houdt de informele lijn open die zo belangrijk is om elkaar te vinden in gemeenschappelijke doelen en in geval van twijfel of vragen. Deze informele lijnen zijn digitaal moeilijk te onderhouden, wat ten koste gaat van onderlinge relaties en soms ook onnodige spanningen oproept.
Wij willen er dan ook voor pleiten bij de overheid om misschien even, ook digitaal, wat rustiger aan te doen. Deadlines zijn deadlines, maar het moet niet zo zijn dat er sprake is van schijnparticipatie en er straks afgetikte plannen liggen waarbij zogenaamd voldaan is aan stakeholderbetrokkenheid, terwijl de uitwerking van die betrokkenheid niet veel verder gaat dan MSN eind jaren '90.