Grote vraag is of zeebaars met ingang van 2019 onder de aanlandplicht komt te vallen. De regelneven en juristen zijn van mening van wel. Er gelden immers catch-limits. Vorige week kwam in Londen een focusgroep bijeen gevormd door leden uit de Noordzee- en Noordwestelijke wateren om te overleggen over de vraag hoe het verder moet met het beheer van zeebaars.
Op dit moment geldt een heel stringente (bij)vangstregeling waar niet mee te werken valt. Daarom is de doelstelling om tot een breed gedragen advies te komen richting Europese Commissie en Raad van ministers. Belangrijkste doelstelling van VisNed hierin is: meer flexibiliteit in de aanvoerregeling om zinloos discarden en dus verspilling te voorkomen.
De Europese visserijsector roept op zeebaars niet onder de aanlandplicht te laten vallen om te voorkomen dat deze bijvangst-soort (immers met gesleept vistuig mag er niet gericht op zeebaars gevist worden) aangeduid moet worden als chokespecie en dus visserij op andere soorten onmogelijk maakt als de catch-limit voor zeebaars bereikt is. Waarschijnlijk zal hierover pas tijdens de Decemberraad een “politiek” besluit genomen worden.
ICES ziet verbeteringen
Onlangs heeft ICES voor zeebaars een nieuw advies uitgebracht. De biologen constateren een verbetering van het bestand waardoor het 0-advies voor 2018 omgezet is in een vangstadvies van 880 ton en voor 2019 naar 1.789 ton. In 2019 komen er ook 2 sterke jaarklassen in de vang.
Vanuit Frankrijk is een voorstel gedaan om de stringente aanvoerregels op te rekken. Zo moet het totaalverbod voor de maanden februari en maart opgeheven worden en de bijvangstregelingen verruimd naar een jaarhoeveelheid in plaats van een maandhoeveelheid. Nog wel geldt dat van de totale vangst aan het eind van de reis maximaal 3% uit zeebaars mag bestaan.
Ook vanuit VisNed is nadrukkelijk gepleit voor meer ruimte zodat het discarden van waardevolle zeebaars in onze visserijen zoveel mogelijk voorkomen wordt. Gerichte visserij met gesleept vistuig zal verboden blijven, maar een gerealiseerde bijvangst van zeebaars in de visserij op andere soorten moet toch niet onnodig teruggegooid worden? Daar help je het bestand niet mee en het frustreert de visserman enorm omdat het wel vaak een aanzienlijke economische waarde vertegenwoordigt.
Voor staandwant- en handlijnvissers zal een beperkte gerichte visserij mogelijk blijven. Voor de echte recreatieve hengelaars, waarvoor nu een 100% teruggooi geldt, wordt gekeken of deze toch 1 of 2 zeebaarzen mogen gaan behouden. Volgende week komen de Adviesraden opnieuw bijeen en zal het advies over zeebaars definitief vastgesteld worden zodat dit aan Brussel voorgelegd kan worden.